ഇന്ത്യയിലെ വയോജനങ്ങളുടെ പരിപാലനം: ശക്തമായ ഒരു സാമൂഹിക പരിപാലന സംവിധാനത്തിനുള്ള ഒരു അനിവാര്യത

ഇന്ത്യയിൽ വയോജനങ്ങൾക്കായി ശക്തമായ ഒരു സാമൂഹിക പരിചരണ സംവിധാനം വിജയകരമായി സ്ഥാപിക്കുന്നതിനും നൽകുന്നതിനും നിരവധി ഘടകങ്ങൾ പ്രധാനമാണ്. ഒന്നാമതായി, പ്രത്യേകവും സൗജന്യവുമായ മെഡിക്കൽ ഹെൽത്ത് കെയർ സംവിധാനം നിലവിൽ വരേണ്ടതുണ്ട്. വരുമാനം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സെൻസസ് അടിസ്ഥാനമാക്കി തിരഞ്ഞെടുത്ത 100 ദശലക്ഷം കുടുംബങ്ങളെ പരിപാലിക്കുന്നതിനായി സർക്കാർ ഉടൻ ആയുഷ്മാൻ ഭാരത് എന്ന പേരിൽ സൗജന്യ ആരോഗ്യ പരിരക്ഷാ പദ്ധതി ആരംഭിക്കുന്നു. ഇതൊരു വാഗ്ദാനമായ ചുവടുവയ്പ്പാണ്, വിജയിച്ചാൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിലെ വലിയ വയോജനങ്ങൾക്ക് ഇത് പ്രയോജനകരമാകും. രണ്ടാമതായി, പ്രായമായവർക്ക് സാമൂഹിക പരിചരണ സേവനങ്ങൾ കാര്യക്ഷമമായി നൽകുന്നതിന് നന്നായി പരിശീലനം ലഭിച്ച സാമൂഹിക പരിചരണ ദാതാക്കൾ (മെഡിക്കൽ പ്രൊഫഷണലുകൾക്ക് പുറമെ) അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

1.35 ബില്യൺ ജനസംഖ്യയുള്ള ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ രാജ്യങ്ങളിലൊന്നാണ് ഇന്ത്യ, 1.7-ഓടെ ഈ സംഖ്യ 2050 ബില്യണിലെത്തുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. 2024-ഓടെ ഇന്ത്യ ചൈനയുടെ ജനസംഖ്യയെ മറികടന്ന് ഈ ഗ്രഹത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള രാജ്യമാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

കഴിഞ്ഞ രണ്ട് ദശാബ്ദങ്ങളിൽ ജനനസമയത്തെ ആയുർദൈർഘ്യം 10 ​​വർഷത്തിലേറെ വർദ്ധിച്ചു, ഇപ്പോൾ 65 വർഷത്തോളമായി ഉയർന്നു, പ്രധാനമായും മെച്ചപ്പെട്ട ആരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ ശിശുമരണവും ശിശുമരണവും നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനും മാരകമായ രോഗങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനും മികച്ച പോഷകാഹാരത്തിനും സംഭാവന നൽകിയതാണ്. ഇന്ത്യയിലെ മിക്ക മുതിർന്നവർക്കും ജോലിയിൽ നിന്ന് വിരമിച്ചതിന് ശേഷം കുറഞ്ഞത് 10 വർഷമെങ്കിലും ഉണ്ട്. ഇന്ത്യയിലെ ജനസംഖ്യാടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള ജനസംഖ്യാ വിതരണം കാണിക്കുന്നത് മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ ഏകദേശം 6% 65 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ളവരാണെന്നാണ്. ഓരോ 1 ആളുകളിലും ഒരാൾ അതായത് ഏകദേശം 5 ദശലക്ഷം ആളുകൾ 300 ആകുമ്പോഴേക്കും 60 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ളവരായിരിക്കും, അതേസമയം 2050 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ളവരുടെ എണ്ണം ഏഴിരട്ടി വർദ്ധിക്കും. വൈകല്യങ്ങൾ, രോഗങ്ങൾ, അസുഖങ്ങൾ, മാനസിക വൈകല്യങ്ങൾ എന്നിവയാൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ദുർബലരായിരിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയിലെ പ്രായമായ ജനസംഖ്യയുടെ ഈ ഏറ്റവും വലിയ വിഭാഗമാണ്.

ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയുടെ അവിഭാജ്യ ഘടകമാണ് സാമൂഹിക പരിപാലന മേഖല. പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങളുള്ള കുട്ടികൾക്കും മുതിർന്നവർക്കും പ്രായമായവർക്കും പ്രത്യേക സേവനങ്ങളിലൂടെ ശാരീരികവും വൈകാരികവും സാമൂഹികവുമായ പിന്തുണ ഈ മേഖല നൽകുന്നു. ഈ ആളുകൾ അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിലാണ്, അപകടസാധ്യതയുള്ളവരാണ് അല്ലെങ്കിൽ അസുഖം, വൈകല്യം, വാർദ്ധക്യം അല്ലെങ്കിൽ ദാരിദ്ര്യം എന്നിവയിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്ന പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾ ഉള്ളവരാണ്. അവർക്ക് ആശുപത്രികളിലോ താമസസ്ഥലങ്ങളിലോ പരിശീലനം ലഭിച്ച മെഡിക്കൽ പ്രൊഫഷണലുകളുടെ ആരോഗ്യ സംരക്ഷണ സേവനങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്. അവർക്ക് നിയന്ത്രണത്തോടും അന്തസ്സോടും കൂടി സ്വതന്ത്രമായ ദൈനംദിന ജീവിതം നയിക്കാൻ പരിശീലനം ലഭിച്ച പരിചാരകരുടെ പരിചരണവും പിന്തുണയും ആവശ്യമാണ്. ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ, ഒരു ഡേ സെന്ററിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കെയർ ഹോമിൽ സാമൂഹ്യ പരിചരണ സേവനങ്ങൾ നൽകാം.

പ്രായമായ ജനങ്ങൾക്ക് പരിചരണവും പിന്തുണയും നൽകുന്നത് സാമൂഹിക പരിപാലന മേഖലയിലെ ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണ്. ഇന്ത്യയിൽ, പ്രായമായ ജനസംഖ്യ 500% എന്ന ഉയർന്ന നിരക്കിൽ വളരുന്നു, ഈ വളർന്നുവരുന്ന ജനസംഖ്യയ്ക്ക് അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാന ദശകങ്ങളിൽ ശരിയായ സാമൂഹിക പരിചരണം എങ്ങനെ നൽകാമെന്ന് മനസിലാക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്.

പ്രായമായവർ പ്രായവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അധിക ആവശ്യങ്ങളും വെല്ലുവിളികളും നേരിടുന്നു. അവർക്ക് ശാരീരികവും വൈദ്യശാസ്ത്രവും സാമൂഹികവും വൈകാരികവും ആത്മീയവുമായ ആവശ്യങ്ങളുണ്ട്. അവർക്ക് 75-80 വയസ്സ് പ്രായമാകുമ്പോൾ, അവർക്ക് അവരുടെ ദിനചര്യയിൽ സഹായവും പരിചരണവും ആവശ്യമാണ്. പ്രായമായവർക്ക് ചലനാത്മകത വളരെ പ്രധാനമാണ്, നല്ല ഗതാഗത മാർഗ്ഗം പ്രയോജനകരമാണ്.

ശരിയായ പോഷകാഹാരവും സമയബന്ധിതമായ ആരോഗ്യ സേവനങ്ങളും ഉൾപ്പെടെ ആരോഗ്യകരവും സുഖകരവുമായി തുടരുന്നതിന് പ്രായമായവർക്ക് ഉയർന്ന മെഡിക്കൽ ആവശ്യകതകളുണ്ട്. അവർക്ക് ബൗദ്ധികവും സാമൂഹികവുമായ ആവശ്യങ്ങളും ഉണ്ട്, അതിനാൽ അവർ മറ്റുള്ളവരുമായി ആശയവിനിമയം നടത്തുകയും അവർ ആസ്വദിക്കുന്ന ജോലികൾ ചെയ്യുകയും വേണം, അല്ലാത്തപക്ഷം അവർക്ക് ഒറ്റപ്പെടലും ദുർബലതയും അനുഭവപ്പെടുന്നു. പ്രായമായവരിൽ വിഷാദരോഗം വളരെ സാധാരണമാണ്, കാരണം അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും പൂർത്തിയാക്കിയതിന് ശേഷം അവർക്ക് സ്വന്തമെന്ന ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു, അവർക്ക് നഷ്ടബോധം അനുഭവപ്പെടാം.

ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള ഒരു വികസ്വര രാജ്യത്തിലെ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക-ലിംഗ അസമത്വം മുതിർന്നവരെ അധഃപതനത്തിനും ദുരുപയോഗത്തിനും സാമൂഹിക ബഹിഷ്‌കരണത്തിനും കൂടുതൽ ഇരയാക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ മുതിർന്നവരുടെ പ്രധാന ആശങ്ക അവരുടെ ആരോഗ്യ സംരക്ഷണ ചെലവുകൾ നിറവേറ്റുന്നതിനുള്ള സാമ്പത്തിക പരിമിതികളാണ്, കാരണം അതിൽ ഭൂരിഭാഗവും പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

വയോജന സംരക്ഷണം ഉൾപ്പെടെയുള്ള നിലവിലെ പൊതു ആരോഗ്യ സംരക്ഷണ അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളും സേവനങ്ങളും വളരെ പരിമിതമാണ്. നല്ല ആരോഗ്യപരിപാലനവും മാന്യവും വാർദ്ധക്യം ജനസംഖ്യയുടെ 67% വരുന്ന ഗ്രാമീണ ജനതയെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് വീടുകൾ കൂടുതലും നഗരപ്രദേശങ്ങളിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിൽ, പരിമിതമായ ചലനശേഷി, ദുഷ്‌കരമായ ഭൂപ്രദേശം, പരിമിതമായ സാമ്പത്തിക ശേഷി എന്നിവ പ്രായമായവർക്ക് ആരോഗ്യ സംരക്ഷണം ലഭിക്കുന്നതിന് തടസ്സമാകുന്നു.

ഇന്ത്യയിലെ ഭൂരിഭാഗം പ്രായമായവരും അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഒരു നിർണായക പ്രശ്നം സാമ്പത്തിക ആശ്രയത്വമാണ്. വാർദ്ധക്യത്തിൽ ആളുകൾക്ക് പ്രധാന ആശ്രയമായിരുന്ന പരമ്പരാഗത കൂട്ടുകുടുംബ സമ്പ്രദായം ദ്രുതഗതിയിലുള്ള നഗരവൽക്കരണത്തിന്റെയും ആധുനികവൽക്കരണത്തിന്റെയും പശ്ചാത്തലത്തിൽ ശിഥിലമാകുകയാണ്, ഇത് കൂടുതൽ അണുകുടുംബങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസവും തൊഴിലും കഴിഞ്ഞ ദശകങ്ങളിൽ രാജ്യത്തിന്റെ സാമൂഹിക ഘടനയെ മാറ്റിമറിച്ചു.

സമൂഹത്തിലെ ഈ പ്രവണതകൾ പ്രായമായവരിൽ നേരിട്ട് സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു. അവർ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ദുരുപയോഗത്തിന് ഇരയാകുന്നു, അവർ ഉത്കണ്ഠയും വിഷാദവും അനുഭവിക്കുന്നു, കൂടാതെ മാനസികാരോഗ്യ സേവനങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശനം ആവശ്യമാണ്. ഇന്ത്യയിലെ പ്രായമായവരുടെ ജനസംഖ്യാപരമായ, ലിംഗഭേദം, സാമ്പത്തിക സവിശേഷതകൾ എന്നിവയിൽ ശ്രദ്ധേയമായ അസമത്വമുണ്ട്. ഇന്ത്യയുടെ സാംസ്കാരികവും പരമ്പരാഗതവുമായ സംവിധാനങ്ങളിലെ തകർച്ച കൂടുതൽ വ്യക്തിത്വപരമായ ഒരു സമൂഹത്തിന് കാരണമാകുന്നു, ഇത് പ്രായമായവരെ സാമൂഹികമായി ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നതിനും അവരെ കൂടുതൽ ദുർബലരാക്കുന്നതിനും കാരണമാകുന്നു.

ഇന്ത്യയിൽ വയോജനങ്ങൾക്കായി ശക്തമായ ഒരു സാമൂഹിക പരിചരണ സംവിധാനം വിജയകരമായി സ്ഥാപിക്കുന്നതിനും നൽകുന്നതിനും നിരവധി ഘടകങ്ങൾ പ്രധാനമാണ്. ഒന്നാമതായി, പ്രത്യേകവും സൗജന്യവുമായ മെഡിക്കൽ ഹെൽത്ത് കെയർ സംവിധാനം നിലവിൽ വരേണ്ടതുണ്ട്. വരുമാനം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സെൻസസ് അടിസ്ഥാനമാക്കി തിരഞ്ഞെടുത്ത 100 ദശലക്ഷം കുടുംബങ്ങളെ പരിപാലിക്കുന്നതിനായി സർക്കാർ ഉടൻ ആയുഷ്മാൻ ഭാരത് എന്ന പേരിൽ സൗജന്യ ആരോഗ്യ പരിരക്ഷാ പദ്ധതി ആരംഭിക്കുന്നു. ഇതൊരു വാഗ്ദാനമായ ചുവടുവയ്പ്പാണ്, വിജയിച്ചാൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിലെ വലിയ വയോജനങ്ങൾക്ക് ഇത് പ്രയോജനകരമാകും.

രണ്ടാമതായി, പ്രായമായവർക്ക് സാമൂഹിക പരിചരണ സേവനങ്ങൾ കാര്യക്ഷമമായി നൽകുന്നതിന് നന്നായി പരിശീലനം ലഭിച്ച സാമൂഹിക പരിചരണ ദാതാക്കൾ (മെഡിക്കൽ പ്രൊഫഷണലുകൾക്ക് പുറമെ) അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഇത് അവരുടെ സ്വന്തം വീട്ടിലോ പ്രത്യേക പരിചരണ കേന്ദ്രങ്ങളിലോ കേന്ദ്രങ്ങളിലോ ആകാം. നിലവിൽ ഇന്ത്യയ്ക്ക് അത്തരം അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളോ മനുഷ്യവിഭവശേഷിയോ ഇല്ല. അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ സ്ഥാപിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, സാമൂഹിക പരിചരണത്തിൽ കർശനമായ നയങ്ങൾ രൂപീകരിക്കുകയും പ്രാക്ടീസ് നൈതികത നിരീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് നിർണായകമാണ്.

***